Aardgas kennen we zo’n beetje sinds 1959. We zijn er dus inmiddels al tientallen jaren aan gewend en kennen zo langzamerhand de risico’s. Waterstof is voor velen nieuw. De meesten van ons vinden alles wat nieuw is in eerste instantie best wel ‘eng’, we kennen immers het spreekwoord “onbekend maakt onbemind”. Is dit terecht? In dit artikel deelt Ted Wildenberg zijn visie op de veiligheid van waterstof en aardgas.
Momenteel werken ruwweg 11,5 miljoen mensen in de sector van de hernieuwbare energie: een aantal dat naar verwachting in de toekomst zal blijven stijgen. De energiesector is er een op het gebied van wetenschap, technologie, engineering en wiskunde (STEM). Een groeiende sector met een positieve impact op ons klimaat onthult een geweldige kans voor wie op zoek is naar een zinvolle en impactvolle baan. Maar wat als je niet een opleiding in een van deze vakken hebt gevolgd, maar toch graag in hernieuwbare energie wilt werken en de zaak wilt helpen?
Vanaf vrijdag 12 november 2021 kunnen aan de Bornholmstraat in Groningen, zowel auto’s, busjes als vrachtwagens binnen vier tot tien minuten de waterstoftank vullen. Dit waterstoftankstation is binnen een korte periode gerealiseerd, als resultaat van een intensieve samenwerking, om samen emissievrije mobiliteit te realiseren.
"In ons onderzoek richten we ons op manieren om de groep die leidt aan energiearmoede (plm. 7% van de Nederlandse bevolking, met name in Noord-Nederland) mee te laten doen in de energietransitie. Kort gezegd spreken we van energiearmoede als mensen een laag inkomen hebben en daarvan een groot deel aan #energiekosten moeten betalen. Mensen die in een huis wonen dat veel energie vraagt (bijvoorbeeld vanwege slechte isolatie) en die niet in staat zijn daarin te investeren, zitten echter ook in een moeilijke situatie, omdat zij niet in staat zijn potentiële energiearmoede af te wenden door hun huis te verduurzamen. Beide groepen kunnen niet of niet voldoende meekomen met de energietransitie waar we middenin zitten. Deze energietransitie dreigt dus de tweedeling tussen de have’s en de have-not’s te vergroten.
Als kersverse student volgde ik colleges Burgerlijk – en Handelsrecht bij lector Van Baars. In die tijd deden we niet aan voornamen en waren lectoren ‘hoogleraren’ aan de rand van de eigen wetenschappelijke discipline (economie in mijn geval). Ze hingen er een beetje bij. Dat bleek ook wel uit hun verschijning. Markante types die niet echt ‘blended’ met de overige wetenschappelijke populatie van de faculteit. De heren (diversiteit moest nog uitgevonden worden) droegen vrolijke tweed jasjes in plaats van streng driedelig grijs. Ze doceerden vooral met verhalen tijdens college, waar je dan ook met veel plezier naar toe ging. En ze hadden bijzondere nevenfuncties.
Een strategische groene langetermijnvisie is noodzakelijk om een goede ondernemer te zijn en bij te dragen aan het tegengaan van de klimaatverandering: Wim Elving gaat er op in in deze blog. "Als je nu nog steeds niet investeert in energiebesparing en duurzaamheid dan ben je heel fossiel bezig en ben je je eigen graf aan het graven".